Το φασκόμηλο ανήκει στο γένος Salvia της οικογένειας των Χειλανθών. Πρόκειται για πολυετείς και αειθαλείς θάμνους, που χρησιμοποιούνται ως αρωματικά, φαρμακευτικά και μελισσοτροφικά φυτά [1,2]. Το μέλι φασκομηλιάς έχει κίτρινο χρώμα και εξαιρετικό άρωμα, παράγεται δε σε πολύ μικρές ποσότητες και είναι σπάνιο να το βρει κανείς.
Στη χώρα μας αυτοφύονται 23 είδη, με σημαντικότερα τα S. officinalis, S. triloba (= S. fruticosa) και S. pomifera. Το S. triloba (Ελληνικό φασκόμηλο) έχει μεγάλα χνουδωτά φύλλα, πράσινου χρώματος και ύψος που φτάνει τα 80 εκατοστά. Τα άνθη του έχουν χρώμα ερυθροϊώδες. Το S. fruticosa (Κρητικό φασκόμηλο) έχει μεγαλύτερο ύψος (φτάνει το 1 μέτρο) και φύλλα με αργυρότεφρο χρώμα [3]. Στο αιθέριο έλαιο του S. fruticosa κυριαρχεί η 1,8-κινεόλη [4], ενώ αυτό του S. triloba περιέχει κυρίως α- και β-θουγιόνη [5].
Το αποξηραμένο βότανο χρησιμοποιείται υπό μορφή εγχύματος ή αφεψήματος για την αντιμετώπιση φλεγμονών του στόματος και του φάρυγγα, του κοινού κρυολογήματος και γαστρεντερικών διαταραχών [3]. Παραδοσιακά το φασκόμηλο χρησιμοποιείται ως τονωτικό, διεγερτικό του νευρικού συστήματος, ευστόμαχο, διουρητικό και αντιβηχικό [1]. Σε πρόσφατη έρευνα, εκχύλισμα από το S. triloba έδειξε βελτιωτική δράση ενάντια στο Αλτσχάιμερ σε πειράματα με ποντίκια [6].